تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۶ - ۱۲:۰۹
کد خبر : 69650

گزارشی از حال و روز غواص جانباز شیمیایی؛

شیمیائی ها نفس دادند، نفس بکشیم/ تکلم داشت، سرود عشق می سرود

شیمیائی ها نفس دادند، نفس بکشیم/ تکلم داشت، سرود عشق می سرود

در واپسین روزهای فصل زمستان درروستای کله گرد هشترود از اهالی سراغ شیر مردی را گرفتم که روزی برای دفاع از این سرزمین سرمای زمستان و گرمای تابستان برایش معنایی نداشت. پس از مدتی جستجو خانه ای را در بالای روستا یافتم.

به گزارش خبرنگار پیک هشترود، صحبت از جانباز شیمایی ۴۵ درصد آقای علی حسین کلانتری است که بیماری سخت زمین گیرش کرده بود، علی حسین  با وجود بیماری و مشکلات این روزها بازهم به عشق آن روزها زنده است.

عواض شیمیایی دوران دفاع مقدس، که جراحتش ۳ سالی است او را زمین گیرکرده و دیگر قادر به حرکت نیست. ولی چهره اش و دردهایی که می کشد به درصد جانبازیش نمی خورد.

علی حسین با این حال که در بستر بیماری است و قادر به تکلم نیست ولی اگر می توانست تکلمی داشته باشد باز هم سرود عشق به وطن را می سرود.

 

 

علیرضا برادر علی حسین که به عنوان پرستار همیشه بر بالین وی است، گفت: برادرم سال ۶۵ که ۱۸ سال سن داشت در منطقه مریوان مجروح شیمیایی شد.

وی افزود: در هر روز ۴ نوبت باید دارو مصرف کند و ۵ وعده غذا طبق دستور پزشکان باید بدهیم.

وی ادامه داد: داورهایش به راحتی پیدا نمی شود و باید از تبریز و تهران تهیه شود آن هم با هزینه های سنگین که حقوقش کفاف هزینه های درمانش نیست.

این روزها هزینه های بالای دارو خانواده آقای علی حسین را سخت آزار می دهد.

 

با وجود همه این مشکلات وقتی پرسیدم اگر دشمن حمله کند حرفم را قطع کرد و گفت هنوز هم هستیم و خواهیم بود و من حاضرم تفنگ علی حسین را بر دوش بگیرم و به جنگ بروم.

کربلایی بیوک آقا پدر علی حسین هم در حالی که اشک ازچشمانش جاری می شد، گفت: آرزو دارم فقط یکبار پسرم با من صحبت کند .

وی افزود: از مسئولان شهرستانی و مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان تشکر می کنم که هر از چندی به ما سر می زنند ولی بازهم از مسئولان گله مندم چراکه حقوقی که برای ایشان در نظر گرفته اند کفاف هزینه ای کلان علی حسین را نمی دهد.

پدر علی حسین ادامه داد: برای علی حسین ۴۵ درصد خیلی کم است، از مسئولان استانی و کشوری می خواهم در درصد جانبازی پسرم تجدید نظر کنند چراکه ایشان واقعا شهید زنده هستند.

کربلایی بیوک آقا اضافه کرد: خدا را شاکرم که پسرم را در راه اسلام و قرآن داده ام و اصلا هم ناراحت نیستم و افتخار هم می کنم که سهمی در این انقلاب دارم.

ننه زهرا مادر علی حسین که از بس گریه کرده یکی از چشم هایش را ازدست داده و الان هم مریض احوال است، گفت: خدا را شاکرم که پسرم را قربانی حضرت زهرا(س) داده ام و حاضرم فرزندانم دیگرم را هم فدای دین و قرآن کنم.

جانبازان حلقه گمشده دوران دفاع از ارزش ها در این زمانه هستند، جانبازانی که تمام وجودشان را در راه حفظ این ارزش ها تقدیم انقلاب کردند آن ها مظلوم ترین یادگاران آن دوران هستند کسانی که نفس خود را دادند تا ما امروز با خیالی آسوده در این سرزمین نفس بکشیم.

علی حسین ها مردانه ایستادند تا ایران مان سرافراز بماند پس بیایید در این شرایط او را تنها نگذاریم و به مشکلاتش برسیم.

 

انتهای پیام/م.ا

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.