تاریخ انتشار : شنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۳:۱۲
کد خبر : 58458

مگر کعبه سخن می گوید؟!!

مگر کعبه سخن می گوید؟!!

ما خدا را عبادت می کنیم چون او را توانا بر انجام حاجت هایمان و شنوای درخواست هایمان و بینای بر وضعمان و … می دانیم. مشرکان بت ها یا موجوداتی …

 به گزارش پیک هشترود به نقل از مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی ، قرآن . سوره صافات . آیات ۹۱- ۹۶ : (حضرت ابراهیم وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودان آنها کرد و از روی تمسخر گفت: چرا از این غذاها نمی خورید؟  (اصلا) چرا سخن نمی گوئید؟! سپس ضربه ای محکم با دست راست و با توجه بر پیکر آنها فرود آورد (و همه را جز بت بزرگ در هم شکست)  آنها با سرعت به سراغ او (ابراهیم) آمدند.  او (ابراهیم) گفت: آیا چیزی را می پرستید که با دست خود می تراشید؟ با اینکه الله هم شما را آفریده و هم بتهائی را که می سازید!  به این ترتیب، ابراهیم تنها در شهر ماند و بت پرستان، شهر را خالی کرده بیرون رفتند، ابراهیم نگاهی به اطراف خود کرد، برق شوق در چشمانش نمایان گشت ! لحظاتی را که از مدتها قبل انتظارش را می کشید فرا رسید ! باید یک تنه برخیزد و به جنگ بت ها برود!! و ضربه سختی بر پیکر آنها وارد سازد!!! ضربه ای که مغزهای خفته بت پرستان را تکان دهد و بیدار کند! – بدون شک بت پرستان به خوبی می دانستند که نه بت ها غذا می خورند، و نه سخن می گویند و نه توانایی دفاع از خود را دارند ، بلکه سمبل هایی هستند از خدایانشان ، مانند کعبه در نزد مسلمانان !! – در اینجا به اوج داستان قرآنی ابراهیم می رسیم که حضرت ابراهیم مچ بت های بیچاره را گرفته !! – و با شلاق عقل گرایی ! به جان بت ها افتاده که : – چرا از این غذاها نمیخورید؟! – چرا سخن نمیگوئید؟! – چرا از خود دفاع نمی کنید؟! و حال آنکه الله میداند که بت پرستان تنها برای نزدیکی به او یا شفاعت است که رو به بتها میکنند . آیه ۱۸ سوره یونس و بت هایی را به جای خدا پرستش می کنند که آن بتان به آنها هیچ ضرر و نفعی نمی رسانند ، و می گویند که این بتان شفیع ما نزد خدا هستند – گویا قرآن فراموش کرده که : – مگر کعبه غذا می خورد ؟!! – مگر کعبه سخن می گوید؟!! – مگر کعبه در مقابل ضربات از خود دفاع می کند؟!! – این چگونه آئینی است که همه پلیدی ها و نادانی ها را برای خود مجاز می شمارد ولی برای دگراندیشان زشت و حماقت می داند؟!!

 ما خدا را عبادت می کنیم چون او را توانا بر انجام حاجت هایمان و شنوای درخواست هایمان و بینای بر وضعمان و … می دانیم. مشرکان بت ها یا موجوداتی که بت ها را مظهر آنها می دانند را در این بینایی و شنوایی و برآوردن حاجت شریک خدا می پندارند از این رو به پیشگاه بت سجده و نیاز می برند تا حاجتشان را برآورده کند یا بت ها را مقربان درگاه خدا می دانند و به پیشگاه بت ها سجده و نیاز می برند تا نزد خدا شفیع او شود.
خداوند در آیات بیشماری این دو معنا را نفی می کند و می فرماید بتان شما نه بینایی و شنوایی دارند تا حاجت و نیاز شما را ببینند و بشنوند و نه توانایی بر انجام آن دارند و شما بدون دلیل آنان را مقربان درگاه خدا شمرده اید و خدا نه بر شراکت آنها با خودش و نه بر تقرب آنها به نزد خودش به شما دلیلی نسپرده است و شما بر خدا افترا می بندید و این افترا بستن به خدا و دیگری را شریک او یا مقرب درگاه او دانستن، از بزرگترین گناهان است.
اما ما کعبه، پیامبر، امام و دیگر مقدسات را شریک خدا نمی دانیم و آنها را نمی پرستیم زیرا خداوند از شریک مبرا و منزه است و یکتای بی انباز است. اما اینان را محبوبان درگاه خدا می دانیم که خداوند احترام، توجه و اطاعت ما از آنها را خواسته است و خدا حق دارد کسی یا چیزی را مقرب درگاه خود کرده و از ما احترام و اطاعت از او را بخواهد.
وقتی برای ما نبوت رسول خدا و وحیانیت قرآن با ادله محکم از جمله با معجزات قطعی ثابت شد، و در این قرآن ما به به حرمت گذاری نسبت به کعبه که خانه ای سنگی است، دعوت شدیم، یا به محبت و اطاعت از پیامبر و امام مأمور گردیدیم، دیگر توجه و احترام ما به کعبه و اطاعت و محبت ما نسبت به پیامبر و اهل بیت امر و فرمان خداست و با عبادت و اطاعت مشرکان از بت هایشان که هیچ امری بر آن از طرف خدا وارد نشده است، تفاوت اصولی دارد.
خداوند فعال مطلق است و می تواند به دلایلی که خودش می داند ما را به حرمت گذاری نسبت به خانه ای سنگی فرا بخواند و به پیامبر و خلیلش دستور دهد خانه ای سنگی در حجاز بساز و مردم را به طواف آن فرابخوان. اگر مشرکان هم به فرض محال دلیلی خدایی بر عبادت و اطاعت از بتانشان داشتند، کارشان جایز بود و ما نمی توانستیم بر آنان خرده بگیریم که چرا به بتان سنگی که نه می شنوند و نه می بینند، احترام می گذارید. اما وقتی دلیلی ندارند و از سر خود آنان را محبوبان و مقربان خدا شمرده اند، دخالت بیجا کرده  و کار او گناه عظیم می باشد.
خلاصه آن که تفاوت اساسی در همین است که بت پرستان سنگ ها را می پرستیدند و خدایان خود می انگاشتند و از طرف خدا هیچ اذنی نسبت به تقدس آنها نداشتند. اما ما کعبه را خدا نمی دانیم و آن را نمی پرستیم و احترام ما به کعبه به خاطر دستور خود خداست. البته کعبه و اعمال آن پر است از اسرار که برای اطلاعات بیشتر می توانید به کتاب صهبای حج تالیف آیت الله جوادی مراجعه بفرمایید.
البته باید دقت داشته باشیم که در بحث های علمی حلم را با علم عجین کرده و از قضاوت و نتیجه گیری های عجولانه بپرهیزیم.

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.