قصّه پُر غصّه دست خالی بازگشتن به خانه و شرمندگی از خانواده/ کارگران اقدامی عملی برای درمان مشکلاتشان می خواهند

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پیک هشترود، روز جهانی کارگر شاید تنها زمانی باشد که این جمعیت انبوه مورد توجه دولتمردان و رسانه‌ها قرار ‌گیرند. شاید این فرصت امکان خوبی باشد برای بیان درخواستها و توجه به خواسته‌های این قشر زحمتکش. کارگران با سابقه ای که این روزها به دلیل اوضاع ناکارآمد اقتصاد و تعطیلی متوالی واحدهای صنعتی خانه نشین شده اند، در حالی که عدم توازن بین حقوق و تورم سبب شده هر روز به این قشر، فشار مضاعف وارد شود.

کارگری بیکار هستم

ابوالفضل کارگر ساده ساختمان به دلیل فقدان ساخت و ساز در شهرستان هشترود مدتی است که بیکار بوده و با داشتن همسر و سه فرزند مشکلات معیشتی فراوانی دارد که در کنار آن هزینه تحصیل فرزندان و اجاره خانه هم به مشکلات او افزوده است.

او می گوید: هر زمان شخصی برای به کار گرفتن یک کارگر به میدان اصلی شهر مراجعه می کند همه به او هجوم می آورند و با چانه زنی بر سر قیمت حتی با یکدیگر هم مشاجره می کنند و کما اینکه در نهایت از آن جمع یک یا دو نفر انتخاب  و مابقی ناامیدانه بر می گردند.

دست خالی بازگشتن به خانه خیلی سخت است.

حسن نیز کارگر یک واحد تولیدی در هشترود بود که چند سالی است تعطیل شده و مجبور شده به کارهای ساختمانی روی بیاورد. وی نیز  گفت: کارگری درآمد کم و حلالی دارد و ما هم به آن قانع هستیم، اما وقتی کار نیست به چه چیز قناعت کنیم هر چند که خدا را شاکریم اما مسئولین واقعا فکر جدی به این اوضاع بیندیشند، زیرا دست خالی بازگشتن به خانه خیلی سخت است.

وی اذعان داشت: حدود ۲۰ سال است که کارگری می کنم، چون کاری جز کارگری بلد نیستم ، تابستان ها بهترین فصل کارگری است، مابقی ایام سال هم کاری به اون صورت نیست، شما بگویید با این درآمد کم چگونه می توان خرج چهار سر عائله را در آورد، چگونه می توان گوشت کیلو سی هزار تومان تهیه کرد، ما در هفته یک بار هم گوشت نمی خوریم، با این وضعیتی که داریم و با توجه به اینکه بیمه هم نیستیم خدا به دادمان برسد.

در هزینه های یک دختر دم بخت و یک پسر دانشجو مانده ام.

رسول یک کارگر ساده دیگر نیز در ادامه از نارضایتی فرزندانش از اوضاع اقتصادی خانواده نارحت است و می گوید: در حال حاضر دخترم حدود ۱۹ سال سن دارد و تاکنون ۳ بار برای او به خواستگاری آمدند، اما خودم که می دانم نمی توانم جهیزیه برای او تهیه کنم و لذا هر بار به بهانه های مختلف خانواده را از این کار منصرف می کنم.

وی افزود: پسرم هم اکنون برای دانشگاه می خواند و اگر در دانشگاه دولتی قبول نشود، مطمئناً نمی توانم خرج تحصیل او را در سایر دانشگاهها بپردازم و او هم مجبور به کارگری خواهد شد.

رسول اظهار داشت: حرف برای گفتن زیاد است، اما مردم و بخصوص مسئولین خودشان هم خوب می دانند که بیشترین ضربه از رکود و تورم متوجه جامعه کارگری است و نمی دانم چرا برای این معضل کاری نمی کنند و هر روز فقط گزارش ارائه می کنند.

نیازمند گوشه نگاهی از مسئولان

آری، این مسائل تنها گوشه ای از دردنامه قشر زحمت کش جامعه هستند و هر روز که می گذرد بر دردهای آنها افزوده می شود و چه خوب است در سال “اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل” که از سوی مقام معظم رهبری نامگذاری شده، مسئولان گامی عملی تر در جهت رونق اقتصادی و در نتیجه رفع مشکلات خیل کثیری از جامعه کارگری کشور بردارند.

گزارش از مهدی اسمعیل نژاد

پایان پیام/م.ا