آسیب شناسی فرهنگ انتخاباتی منطقه ما (عزت و شهامت اصلاح)

به گزارش پیک هشترود، اسدالله حیدری نوشت: در احادیث آمده است : «دو گروه از امت هستند که اگر اصلاح شوند همه مردم اصلاح می شوند و اگر فاسد شوند همه مردم را به فساد می کشانند، آن دو گروه حاکمان و علما هستند».

می توانیم فعالان عرصه انتخاباتی خصوصا کاندیداها را در یکی از دو گروه مذکور تصور کنیم. حال این سوال و سوالات دیگر مطرح می شود آیا کاندیداها حق دارند مردم را به گروههایی مثل ش چی، غ.ا چی، غ.ش چی، ا.ص چی، ج.ل چی و … تقسیم و شقه شقه نمایند؟ ایا این مسئله با عزت ذاتی که خداوند برای تک تک انسانها هدیه فرموده و آزاد آفریده منافات ندارد؟ و آیا در تاریخ اسلام سراغ داریم که پیامبر(ص) و هر کدام از معصومین و در عصر حاضر حضرت امام ره و مقام معظم رهبری مردم را به سوی خود دعوت کنند؟ یا همگی در مدار حق و بسوی الی الله دعوت کرده و می کنند؟ اگر چنین است کاندیداها با چه حقی به عزتی که خداوند به مردم هدیه فرموده تعرض می نمایند؟.

سوال دیگری که در رابطه با فرهنگ انتخاباتی این منطقه رواج یافته اینست که آیا کاندیداها حق دارند به طرح مسائلی از مردم و ارائه درمان هایی که خارج از وظایف قانونی آنهاست بپردازند؟ بسیاری از کاندیداها به مردم وعده هایی از قبیل استخدام، وام، انتصاب در مناسب دولتی و نهادها، راهسازی، گاز کشی و صدها قول دیگر می دهند آیا در شرح وظایف نماینده مجلس چنین وظایفی آمده است؟ به طور حتم جواب نه می باشد، ولی چرا چنین قولهایی داده می شود آیا توهین به شعور مردم و تحقیر آنها نیست؟ به نظر می رسد نمایندگان ادوار گذشته مکررا دست به چنین اقداماتی زده اند و در خارج از وظایف خود عمل کرده اند و لذا عمده مردم فکر می کنند این کارها بخشی از وظایف نماینده است و آیا می توان به جاهل(کاندید یا نماینده ای که به وظایف نمایندگی واقف نیست) و یا دروغگو(کاندید یا نماینده ای که وظایف نمایندگی را می داند) اعتماد کرد؟

سوال دیگر اینست که مگر فرصت تبلیغات انتخاباتی محدود به ۷ روز نیست و علارغم تاکید رهبر معظم انقلاب و قانون اساسی مبنی بر پرهیز از تبلیغات زود هنگام، ماهها مانده به انتخابات فضای کشور را انتخاباتی می کنند. آیا کسی که از بدو شروع خدمت نمایندگی، قانون مملکت را زیر مشت و لگد می گیرد می تواند پاسدار ارزشها و خادم ملت خود باشد؟ عمل نیک فقط از پرهیزکاران پذیرفته است معنی این جمله اینست که برای رسیدن به عمل نیک(خدمت به مردم) نمی توانی خلاف کنی.

حال این سوال اساسی در ذهن ها مطرح می شود کسانی که دست به چنین اقداماتی می زنند می توانند امور مردم را اصلاح نمایند؟ می توانند منشا خدمات شوند؟ و آیا با دستمال کثیف می توان شیشه ای را پاک نمود؟

آیا اصولا در شان مردم است در دسته های چند صد نفری به دنبال کاندیدی از این جلسه به آن جلسه، از دهی به ده دیگر و از مجلس ترحیمی به مجلس ترحیم دیگر کشانده شوند؟ انسان واقعا چقدر باید خود را ذلیل و خوار کند و آیا انسان حق دارد عزت، شرف و ایمانش را به دست کسی بسپارد؟ یا کسانی حق دارند تحقیر آمیز با مردم رفتار کنند؟

آیا نخبگان جامعه اعم از علما(منظور فقط قشر روحانیون نیست بلکه تمام نخبگان) و بزرگان(اعم از مسئولان و نهادهای حکومتی) جرات پیدا می کنند دست به اصلاح امور بزنند و اجازه ندهند عده ای با مشکلات و نیاز مردم بازی کنند، عزت و احترامشان را به تمسخر بگیرند. قطعا در قانون چنین پیش بینی هایی است آیا نخبگان به روشنگری خواهند پرداخت، مسئولان و بزرگان به وظایف قانونی خود پایبند خواهند بود تا اجازه چنین اقداماتی را ندهند؟

و در نهایت یک آرزو و آن اینکه ای کاش مسئولان و نهادهای اجرایی اجازه انتخاباتی کردن زودتر از موعد کشور را نمی دادند و بر سر آن سستی نمی کردند و کاندیداها هم مزاحم مردم در شهر و روستاها نمی شدند و صدا و سیمای استان برای هر شهرستان برنامه هایی داشت تا کاندیداها به معرفی خود و برنامه هایشان می پرداختند بدون اینکه واقعا حق انتخاب مردم را سلب نمایند.

پایان پیام/م.ا