افزایش گرایش دانش آموزان به اعتیاد/ نا امیدی از تدبیر آموزش و پرورش

به گزارش پیک هشترود به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا  ، اعلام برخی آمار‌ها  باعث به وجود امدن نگرانی در بین خانوادهای دانش آموزان شد.

طبق برخی آمار ارائه شده نزدیک به ۱۶ درصد از معتادان کشور را جوانان زیر ۲۰سال تشکیل می دهند،ساختار سنی کشور ودرصد بالای جوانان و نوجوانان آن، موج جدید افزایش جمعیت و سیاست های تشویقی در این خصوص، حساسیت بیش از پیش نسبت به این موضوع را می طلبد و برنگرانی ها درخصوص پنهان ماندن ابعاد این اسیب اجتماعی می افزاید.

در گذشته کارشناسانی از ستاد مبارزه با مواد مخدر، فعالان حقوق کودک ، هشدار هایی درباره افزایش تعداد دانش‌آموزان معتاد داده بودند ، اما مرغ آموزش و پرورش یک پا دارد و این هشدارها هم نتوانسته در موضع گیری مسئولان این وزارت و انکارشان تغییری ایجاد کند.

اشکال کار آموزش و پرورش این است که، از بیم متهم شدن و هراس پاسخگو بودن،تلاش می کند با انکارهای مستمر یک واقعیت تلخ را پنهان و راه تعامل و همکاری و چاره اندیشی و درمان را بر اعتیاد دانش آموزان و سایر آسیب های اجتماعی می بندد.

مسئولان آموزش و پرورش بهتر از هرکس می دانند که اصلی ترین متولی پیشگیری از گسترش اعتیاد ،شناسایی و درمان مبتلایان به آن ، “ادرس هایی “غیر از مدرسه و نهاد آموزش است.

این آدرس ها از بودجه های قابل اعتنایی هم جهت گسترش امنیت و سلامت روانی و جسمی جامعه برخوردار هستند و در انجام وظایف خود اهمال می ورزند،این انکارها آموزش و پرورش بیشتر از انکه گامی در مسیر پیشگیری از آسیب های اجتماعی در مدرسه ها باشد ، برداشتن باری از دوش نهادهای متولی است و باعث می شود آنها هم در میان هیاهوی این انکار مورد سوال قرار نگیرند و چشمشان را به واقعیت ها ببندند و تلاشی برای پیشگیری و شناسایی و درمان آسیب دیدگان از آسیب های اجتماعی و بخصوص اعتیاد به عمل نیاورند.

باید گفت از آن جا که مصرف مواد مخدر در بین نوجوانان نیز در حال افزایش است براى مقابله با این بحران باید از روش ها و تکنیک هاى آموزشى مختلفى که در این زمینه در سطح مدارس و آموزشگاه ها تجربه شده اند ، استفاده کرد .

دانش آموزان از طریق والدین، مربیان، دوستان و هم کلاسى هاى شان با خیلى از مسائل و مشکلات جامعه آشنا مى شوند . در این رهگذر ، اگر راهنمایى ها ، هدایت ها و آموزش هاى لازم براى رویارویى با بحران هاى مختلف اجتماعى را نیاموخته باشند ، ممکن است در دام این آسیب ها و کجروى ها بیفتند.
هر چند مدارس ما ، به تنهایى نمى توانند تمامى مشکلات و نابسامانى هاى اجتماع را در خصوص آموزش و پرورش دانش آموزان حل کنند ، اما مى توانند گام هاى موثرى در زمینه آموزش و آگاهى آنان براى رویارویى با پیامدها و عواقب سوء این آسیب ها و انحرافات ، و از جمله مصرف انواع سیگارها ، قرص هاى نشاط آور ، الکل و مواد مخدر بردارند، براى ساختن مدارسى سالم و ایمن در برابر مواد مخدر ، همه اقشار جامعه باید تلاش و همکارى کنند .

آخرین باری که آمار دانش آموزان معتاد اعلام شد سال ۱۳۸۷ بود که  محمد رضا جهانی، قائم مقام دبیر کل وقت ستاد مبارزه با مواد مخدر از وجود ۳۰ هزار دانش آموز معتاد در کشور خبر داد؛ این آمار زمانی اعلام شد که هنوز  کارشناسان برای بررسی وضعیت مواد مخدر در کشور، به طرح ارزیابی سریع وضعیت اعتیاد در کشور استناد می کردند که در سال ۱۳۸۶ انجام شده بود.

به هر حال باید گفت با عبور از سیاست کتمان و حرکت در مسیر شفاف سازی و تصمیم به بیان واقعیت های آسیب اجتماعی در مدارس می توان گام بلندی در بعد فعالیت های پیشگیرانه برداشت و سایر ارگان ها و نهاد های متولی بهداشت و سلامت روح و روان و فرهنگ جامعه را به انجام مسئولیت های خود فرا خواند تا آنها با وجود دریافت ردیف های بودجه از ملت و دولت پشت این انکار های آموزش و پرورش پنهان نشوند و چشم به واقعیت ها نبندند.

اما حالا باید منتظر ماند و دید وزیر آموزش و پرورش در دولت تدبیر، چه تدبیری جز “انکار” برای این پدیده شوم خواهد داشت و وزیر دولتی که وعده شفافیت در امور داده است می تواند به کشف این حقیقت که راست و دروغ اعتیاد درمدارس چیست کمکی کند.